Σύμφωνα και συμφωνίες (συμβάσεις και θεσμοί)..........

Συμφωνίες και Σύμφωνα, Θεσμοί και Νόμοι, στο πλαίσιο της "αστικής δικαιοσύνης " και επειδή ποτέ δεν ξερεις τι επιφυλάσσει- αυτό το αστικό δίκαιο- στον αδύναμο, μάλλον με αφήνουν αδιάφορη για να μη πω με απωθούν!

Ο γάμος ειναι ένα απο αυτά!

Χα! Ο γάμος!

Εκκλησίες, τελετές, ρύζια και υπογραφές για καταχώριση στο κρατικό αρχείο.
Μετά εγκυμοσύνες και πάλι εκκλησίες, βαπτίσεις, λευκά τραπέζια οβάλ σε τεχνητό γρασίδι, θείες, ανήψια και ξαδέλφια.
Πρωτίστως πεθερικά, εντος εκτος κι επι τ αυτά!
Τούρτες, φαγητά, ψητά και οβελίες και οικογενειακά τραπέζια.
Υποχρεωτικά ξενύχτια και παιδικά γενέθλια.
Κοινή φορολογία αλλά και απιστίες, χωρισμοί και διαζύγια.
Να τι ειναι ο σύγχρονος γάμος! Αλλη.... διάσταση, λέμε!
Ο θεσμός...του γάμου που πολλοί λάτρεψαν και επιζητούν!
Θυμάμαι που η Σιμόν έλεγε, εδω και πολλά χρόνια, οτι ο γάμος είναι ένα κακό αστείο και μάλλον είχε δίκιο!
Οτι είναι σύμβαση με ορους μικροαστικής ηθικής, περιορισμός και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών.
Κι εγω τολμώ να πώ και να ρωτήσω...που κρύβεται σε όλα αυτά ο Ερωτας;
Μήπως παραδίδεται αβλεπί στα χέρια της πιο αρχαίας παράδοσης;
Και μέχρι πότε θα αφήνουμε την Αγάπη να τσακίζεται στα βράχια της ανάγκης;

Πλοκάμι Νο 7 - Η φάρσα του κόσμου ή ο κόσμος μια φάρσα;

Η φάρσα του κόσμου ή ο κόσμος μια φάρσα;
Ρωτάει η δειλή αλλά ανένδοτη...

Γράφοντας μεγάλες λαμπερές λέξεις,
θαρρούσε πως κατακτάει την πολύτιμη επικοινωνία,
με αυτόν τον ...κόσμο!

Ομως, ο κόσμος αυτός γίνηκε μια μεγάλη φάρσα!
Σπαμάρουν όλοι ο ένας τον άλλον αδιάλλειπτα.
Πλαστοί ήρωες γεννιούνται κάθε λεπτό!
Hackers ταλαντευόμενων ψυχών.
Σχολιαστές απίθανων ανοησιών στα σόσιαλ μύδια.
Προσποιούνται ατέρμονα οικειότητα!
Ετσι, για να διατηρείται η νάρκωση σε ανεκτά επίπεδα...

Όμως η φάρσα συνεχίζεται και μέσα στο μικρό της θηλυκό κεφάλι.
Οι εμμονές της, γινήκαν πλέον θηλειά στο λαιμό της, ενόσω ο θάνατος αφήνει τα μαύρα του στίγματα παντού με ιλλιγγιώδη ταχύτητα!
Ο σβέρκος της, ανήμπορος απο καθε λογής πόνους, θρυψαλλιάζεται!
Ατέχνως!
Αναφανδόν!
Ωσπου στο τέλος ανακαλύπτει το μυστικό!
Ειναι νεκρή μα δεν το ξέρει....

radiohead - pyramid song - Der Himmel uber Berlin

I jumped in the river and what did I see?
Black-eyed angels swam with me
A moon full of stars and astral cars
All the things I used to see
All my lovers were there with me
All my past and futures
And we all went to heaven in a little row boat
There was nothing to fear and nothing to doubt...

Πήδηξα στο ποτάμι...

και τι είδα;

Άγγέλους με μαύρα μάτια να κολυμπούν μαζί μου.

Ενα φεγγάρι γεμάτο μ αστέρια και αστρικά οχήματα.

Ολα όσα συνήθιζα να βλέπω.

Ολοι οι εραστές μου ήταν εκεί μαζί μου.

Το παρελθόν και το μέλλον μου.

Δεν υπήρχε τίποτα να φοβηθώ και τίποτα για ν αμφιβάλλω!

radiohead - pyramid song - Der Himmel uber Berlin

Πλοκάμι Νο 6 - Αμφιλεγόμενη Μελαγχολία

Τ' αμφιλεγόμενα και μελαγχολικά τοπία της καρδιάς.
Οι αμέτρητες ανευ σημασίας πάντα πληροφορίες,
που γι αυτό και επαναλαμβάνονται, τάχα τροφή του μυαλού!

Ο αχός της τρικυμισμένης θάλασσας.
Τα σύννεφα σε αναταραχή.
Οι πάγοι που λιώνουν ταξιδεύοντας.

Οι λύκοι που ουρλιάζουν τη νύχτα και
οι ασυλλόγιστοι που κυκλοφορούν
στους σκοτεινούς δρόμους των πόλεων,
τους γυμνούς απο ουσία...



Η ηθική του κέρδους και της ανταλλαγής,
που ποτέ και πουθενά δεν αφήνει τη λεία της!
Τα επαναλαμβανόμενα ψέμματα,
που έπαψαν ν αφανιζονται απο ποιητικές χειρονομίες!

Η ραγισμένη ζωή,
σαν κόκκινο χρώμα που στάζει μόνο του στους τοίχους.
Και ο θάνατος που σουλατσάρει ανέμελος μεσ το μεσημέρι!




























Ο νεκρός χρόνος...όπου μ΄ένα άλμα προς τα μένα,
ακινητοποιώ το παρελθόν,
χάνοντας το παρόν.

Και αυτός ο κόσμος,
ο οποίος αποκτά αξία
μόνον τη στιγμή που τον μεταμορφώνουμε,
ν΄αφανίζεται!

Κάθε φορά,
που η γλώσσα φυλακίζει το ζωντανό παρόν,
κάθε φορά,
που οι λέξεις των ανθρώπων αφαιρούν την ουσία απο τα πράγματα,
τότε ακριβώς,
ο "Big Brother", η Εξουσία αυτοπροσώπως, ενισχύεται!

Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι συνεχίζουμε...
Απτόητοι χρησιμοποιούμε τις λέξεις,
προσδοκώντας να σωθούμε,
αλλά καταλήγοντας εν τέλει
να βλέπουμε κάποιαν αξιοπρέπεια μοναχά στο Μηδέν!

Πλοκάμι Νο 5 - Μοναχικόν

Ταξιδεύοντας σε βαθιά σιωπή...συλλογάται.
Τις βραχώδεις ερήμους των επιθυμιών της.
Τα φθινοπωρινά φύλλα των γενεθλίων της.
Τις χαμηλές πτήσεις των ονείρων της.

Κυμματίζοντας ελαφρά και ζωγραφίζοντας αχνά,
τις μέρες της αλλά και τ ατέρμονα δειλινά των σκέψεών της.
Σκαρφαλώνοντας στα ψηλόκορφα δυνατά δένδρα των πόθων της,
τα γυμνά απο απορίες.

Ομως...
Μόνο τα λαμπυρίσματα στην ομίχλη και
τα πεφταστέρια που αυλάκωσαν κάποτε έναν μωβ ουρανό, θυμάται...
Και την αίσθηση πως λούζεται απο λευκό φως,
κάτω απο τον καταρράκτη της λύπης της!

Η λύπη...

 

Πλοκάμι Νο 4 - Οταν ονειρεύομαι εμένα...

Ηταν νύχτα. Σχεδόν τέλος Σεπτέμβρη του 2015. Έβρεχε. Τι εβρεχε δηλαδή, καράκλες έριχνε! Ηταν ξαπλωμένη και πλήρως ντυμένη στο φτηνό ντιβάνι που πάνω του είχε ρίξει δύο-τρία παπλώματα για να εχει τη ψευδαισθηση οτι έχει στρώμα.

Μία λεπτή καρό κουβέρτα τυλιγμένη στα πόδια της, έκρυβε ένα ολόκληρο χάρτη απο σημάδια και ελιές στο δέρμα. Βαριόταν τρομερά!
Επιανε λοιπόν τότε το κινητό στα χέρια. Αυτό την έκαιγε, έτσι ωστε να το αφήνει λυσσασμένα δίπλα στο κομοδίνο, αλλά πάντα με τη χάρη ενός τσουρουφλισμένου πουλιού!
Ενα στριφτό τσιγάρο που μισόσβυνε στα δάχτυλά της σκεφτόταν αντι γι' αυτήν! Μισητή πόλη! 

Αχ! Τι κάνεις σε τούτη την πόλη; Γίνεσαι αγενής; Γελάς αμήχανα και δυνατά μέχρι σκασμού;
Υπερβαίνεις τα όρια και τρέχεις στη παραλία για να πνιγείς άδοξα; Γίνεσαι απαίσια;
Ζεις την υπέροχη ζωή της αποτυχίας πνίγοντας τη θλίψη σ ένα αστείο;
Λα λα λα λα και ποστάρεις τραγουδάκι στο φβ;
Καμμία αληθινή έμπνευση! Μόνο αυτή. Αυτή η ενόχληση των επιθυμιών της να γυροφέρνει σε χιλιάδες στροφές...
Τα χέρια της κολλημένα με μαρμελάδα βύσσινο. Τα χείλη της σχισμένα και ματωμένα απο τη τελευταία αυτογροθιά της!
Οι λέξεις της, άτακτα και αδιόρθωτα παιδιά. Μειωμένη η λογική και σφραγισμένη η καρδιά.
Την ίδια ακριβώς στιγμή που πνίγεται απο αηδία, ανιχνεύει ψήγματα αγάπης στο στήθος της.
Εκπλήσσεται και αυτομαγεύεται. Εισπνέει αλκοολούχα χαρά απο το βρεγμένο χώμα του διπλανού πάρκου, φτύνωντας την υγρασία των μαύρων δένδρων. 

Και καθώς η ζωή ασκεί τη τέχνη της, ζωγραφίζοντας βρόχινους ιστούς στα τζάμια...

Ακινητοποιείται η σιωπή στο βάθος του ορίζοντα.... 

Πλοκάμι Νο 3- Εικόνα αντιξοότητας

Ενα μικρό μουσικό αφιερωματάκι....και άλλα πολλά και τρομερά!

Γιατι να!...μόλις έμαθα οτι γεννήθηκε σαν σήμερα (το 1882) ο γνωστός ηθοποιός και ...μέγας άρχοντας του τρόμου!

Bela Lugosi as Count Dracula in 1931 movie....

Ενας τεράστιος ελέφαντας τη συνθλίβει στην πατούσα του, ετεροχρονισμένα.
Εντομα έρποντα γεννιούνται πάλι στις κόχες του δωματίου.
Ο αέρας ειναι ανθιυγεινός και η σιωπή ενισχύεται...

Λευκά φώτα τρεμοπαίζουν έξω, χτυπημένα απο τη καταιγίδα,
ενώ καινούργιες ασημένιες τρίχες ξεπροβάλλουν απο το κρανίο της.

Κυττάζει τη νύχτα που φεύγει μακριά της
και της γελάει ξεδιάντροπα!
Ενας πόνος περιπαιχτικός και συνηθισμένος επανέρχεται....
Ένας πόνος στις κλειδώσεις της την γρατσουνάει,
σα γάτα που ζητά να την ταϊσει.

Πλοκάμι Νο 2- Όνειρο και στεναχώρια...

Δεύτερη ιστορία του χταποδιού μου.
Πλοκάμι Νο 2


Μωρέ έχω και δουλειά....
δε μπορώ να συγκεντρωθώ πάλι!

Έβλεπα ένα όνειρο χθες!
Ξεκινήσαμε- λέει- για ταξίδι ...
δεν ξέρω με ποιο σκοπό, 

μάλλον για να γλυτώσουμε από κάποια απειλή,

για μια νέα ζωή, τέτοια!

Για την Ιρλανδία!
Και κάποια στιγμή -ενω ήμασταν στο πλοίο-
είδαμε στεριά!

Και λέμε,
φτάσαμε!

Κατεβήκαμε λοιπόν και περάσαμε σ ένα μονοπάτι που οδηγούσε σε μια πολύ ...αλλά ανακαλύψαμε, αίφνης, ότι δεν ήταν η γη της Ιρλανδίας, αλλά ένα νησί μικρό και απομονωμένο, κάτω από τη χώρα, που δεν ήταν στο χάρτη!

Όπου είχε φυλακισμένους, εξόριστους κλπ και έτσι, ήταν αδύνατον πλέον να πάμε στην Ιρλανδία...

Μετά έψαχνα να βρω τρόπους, χρήματα, διασυνδέσεις και διατυπώσεις για να φύγουμε ...πολύ άγχος.

Βρέθηκα και ξυπόλητη ...πουθενά οι σαγιονάρες ....μονο για να μαζεύω ραδίκια ήμουν.

Δεν υπάρχει ….έτσι?

Σώπα, θα γράψω ………….
Τώρα θα γράψω δήλωσα!
Θα γράψω για τις στεναχώριες μου....

-Για το θέμα της κοπέλας, της Εύης Σ που κάνει απεργία πείνας για να ελευθερωθεί!
Αυτή η νεα γυναίκα που έχει προφυλακιστεί για απαράδεκτους λόγους- λογω συγγενείας με κατηγορούμενο! Δεν είναι πλέον μετα απο 18 ημερες απεργία πείνας καθόλου καλά και κανείς δεν νοιάζεται πλέον...

- Ναι έτσι ειναι, μου απαντάς!

-Δλδ τι; οι άνθρωποι έχουμε γίνει παλιανθρώποι ...απολίτιστοι, ανεκδιήγητοι!

Σκατά στα μούτρα τους όλοι!

Και ξέρεις τι λένε όλοι? ...

Ότι ευτυχώς που έχουμε το Τσιπρα και θα περάσουν τα μνημονιακά μέτρα, μαλακά χωρίς αντιδράσεις στο πεζοδρόμιο!

-Μάλιστα, μου απαντάς!

Και δεν έχουν κι άδικο...ποιος θα κατέβει στους δρόμους άλλωστε?

Αυτοί οι ίδιοι, οι εναπομείναντες, οπως πάντα που οι μισοί και βάλε, είναι και σε ομηρεία.

Σκατά λέμε, πολλά σκατά!

Το έχουν "δέσει" το πράγμα, από όλες τις μεριές,

Άσε με ...στράβωσα με όλους!

"And who by fire, who by water,
Who in the sunshine, who in the night time,
Who by high ordeal, who by common trial,
Who in your merry merry month of may,
Who by very slow decay,
And who shall I say is calling?

And who in her lonely slip, who by barbiturate,
Who in these realms of love, who by something blunt,
And who by avalanche, who by powder,
Who for his greed, who for his hunger,
And who shall I say is calling?

And who by brave assent, who by accident,
Who in solitude, who in this mirror,
Who by his lady's command, who by his own hand,
Who in mortal chains, who in power,
And who shall I say is calling?"

Πλοκάμι χταποδιού 1- Παιχνιδιάρικο (ανιμέισιον), χταποδάκι ή γατάκι;

Χταποδάκι ή γατάκι;
Κάτι παιχνιδιάρικο και γλυκούλι πάντως!

Τι τα θές! Αλλάζει την ενέργεια του σπιτιού! 


Το μικρό γατάκι το έφεραν νύχτα στη αγκαλιά τους τα παιδιά μου….
Είχε πλάκα το γλυκάκι….
Κοιμήθηκε όλο το βράδυ στο κουτί του!
Ηπιε το νεράκι του και το γαλατάκι του
και το πρωί τριγύριζε στο μπαλκόνι, μοναχούλι,
για αναγνώριση!
Πήγαινε στα διπλανά και έσκαβε το χώμα στις γλάστρες...

Πρέπει να του βρούμε ενα όνομα να το γιατροπορέψουμε
και θέλει φροντίδα και προσοχή όντως, μη κάνει καμία ζημιά!
Άμα πάρει τα πάνω του θα ζωηρέψει ...
Είναι χαδιάρικο και καταλαβαίνει το εξυπνούλι πάντως.

Ο κτηνίατρος, το απαπαρισίτωσε, του έδωσε τα απαραίτητα χαπάκια,
απεφανθη οτι ειναι κοριτσι και απο την οδοντοστοιχία του οτι ειναι 2 1/2 μηνων!
Θα το εμβολιάσει και δε ξέρω τι άλλο......

Κι όταν πληρωθώ, θα του πάρουμε και τροφή και άμμο και οτι αλλο.
Και τ όνομα μας αυτής Τσιλού! Οπως το καυτό τσίλι, όπως το αναποδα συλλαβιζόμενο Λούτσι (τρελούτσικο)! Λου και τσι, Τσι και λού!

Αυτα...
Τι γατάκια...τι χταποδάκια!
Μπελάδες;
Δε βαριέσαι, είναι από τους καλούς μπελάδες μάλλον...
θα δείξει!

Το δωμάτιο 'Χταπόδι" ως έναυσμα και οι προεκτάσεις του...

Μεσημέρι. Εξω απο το σταθμό του μετρό "Ακρόπολη". 

Εσπρέσσο που συνοδεύει το τυροκούλουρο της πείνας. 

Κουφόβραση ή αλλιώς αποπνικτική ζέστη! 

Περιστέρια πολλά, γουργουρώντας στα πόδια της, 

τρώνε μανιασμένα τα ψίχουλα της σφολιάτας. 

Ενας σπουργίτης θέλει, αλλά δεν μπορεί!

Σκέφτεται. Να ξεκινήσει ή όχι. Να φύγει για το σπίτι ή να πάρει το καράβι για το νησί.

Ταξιδεύει. Φτάνει στο λαμπερό νησί νωρις. Ανεβαίνει θολωμένη στο λεωφορείο του κτελ και σε χρόνο συντομο φτανει στο δωμάτιο που της προσφεραν απλόχερα φιλικά χέρια. 

Ενα τεράστιο χταπόδι ζωγραφισμένο περίτεχνα στο τοιχο του κρεββατιού συντρόφεψε τη νύχτα των κουρασμένων ονείρων της.
Το δωμάτιο "Χταπόδι".

































Το άλλο πρωι ήταν ζεστό και μυρίζε λεβάντα, είχε φέρει μαζί του εναν ελαφρύ νοτιά, που πηγαινοφερνε ξερόφυλλα στη βεράντα.
Ο καφές της πρόχειρος. Το ανάγνωσμα; "Περί έρωτος δοκίμια" της Λου Σαλομέ.
Προσπαθεί να θυμηθεί το όνειρο που της κούρασε τον ύπνο. Να ήταν ένα δυστοπικό όνειρο που την έπνιξε ή μηπως το χταπόδι που την τυλιξε απαλά;
Eυλαβική προκατάληψη; Eρωτική συνάρτηση; 

Μια αργή εσωτερική κινητικότητα την οδηγησε στα πετρινα ανηφορικά μονοπάτια του νησιού, μέχρι τη παναγιά τη γκρεμιώτισα!

Σκεφτόταν μόνο το δωμάτιο "Χταπόδι", την δύναμη του αριθμού 8, την αιωνιοτητα και το συμβολισμό του απείρου.

Σκεφτόταν το νυκτόβιο κυνήγι του, τις ανυποχώρητες βεντούζες, την ταχύτητα των μεταμορφώσεων του, την ευφυία και τη μυθική του υπόσταση. Απο τα ξέφτια του ασυνείδητου έως τους δράκους των παραμυθιών. Αυτο το νοήμον μαλάκιο των σουρρεαλιστικών απεικονίσεων και των καμπύλων φαντασιώσεων.

Το φουτουριστικό αυτό καταφύγιο αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά δημιουργήματα του ούγγρου αρχιτέκτονα Antti Lovag.



Το μεσημέρι τη βρήκε να το αναζητά με λαχτάρα μαγειρεμένο,
μεθυσμένο με κρασί και φασκόμηλο να ευωδιάζει!




Και έτσι, αρχισε η νευρωτική ποιήτρια την έρευνα και την οκταποδική ανάλυση μετά μανίας......
Καθότι δυσάρεστες οι περιπλοκές του έρωτα!


Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, ένα ζώο εξαιρετικό και ιδιαίτερο, αλλά πολύ παραγνωρισμένο.....

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν το πλήρες γονιδίωμα του χταποδιού, ενός από τα πιο έξυπνα και περίεργα ζώα της Γης, το οποίο έχει κάτι...εξωγήινο. Τo DNA του χταποδιού, το οποίο υπάρχει για πάνω από 400 εκ. χρόνια στη Γη, έχει 10,000 περισσότερα γονίδια από τον άνθρωπο, υψηλή νοημοσύνη και πολλούς νευρώνες στα πλοκάμια του, τα οποία αναγεννώνται όταν κοπούν.

http://www.efsyn.gr/arthro/diavastike-dna-toy-panexypnoy-htapodioy

Το χταπόδι δεν είναι τυχαίο ζώο. Έχει οκτώ πόδια και το 8 είναι το σύμβολο του απείρου γυρισμένο κατά 90 μοίρες…

Απειρο....η αφηρημένη έννοια που περιγράφει κάτι χωρίς κανένα όριο!

Στον τομέα της ηθικής, το άπειρο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο που δηλώνει αυτό που δεν μπορεί να οριστεί ή να μειωθεί σε γνώση ή δύναμη. Στη σύγχρονη εποχή, το σύμβολο του άπειρου συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ρομαντικά ως ένδειξη αιώνιας αγάπης.

Αλλα και το 8 ...πολλοί αρχαίοι φιλόσοφοι πίστευαν ότι το 8 είναι ο αριθμός της Δικαιοσύνης. Είναι ο 6ος αριθμός Fibonacci και ο μόνος αριθμός Fibonacci που είναι κύβος, εκτός βέβαια από το 1.

8 είναι ο αριθμός των μερών που διαιρείται ο τρισδιάστατος χώρος από τρία επίπεδα που είναι κάθετα ανά δύο…



Η κοσμική δόνηση του 8 εμπεριέχει μια ενέργεια που κατευθύνει, διευθετεί, κρίνει, σχεδιάζει, επιβλέπει, ηγείται, ωθεί και έχει έντονη δράση.




Οι Έλληνες θεωρούσαν το 8 πανίσχυρο αριθμό. Είχαν την παροιμία “όλα τα πράγματα είναι οκτώ”, όπως οι οκτώ Κάβειροι της Σαμοθράκης. Το οκτάεδρο είναι το τρίτο πλατωνικό στερεό. Συμβολίζει τον αέρα. Το 8 ονομαζόταν και Μητέρα, Ρέα, Κυβέλη

Ο Αριθμός 8, η οκτάβα, παριστάνει τις σφαίρες του ουρανού, τις εσωτερικές διαστάσεις και αποτελεί την γνωστή μας κλίμακα της μουσικής, για να αποδείξει την απαραίτητη αρμονία του κατά τον Πυθαγόρα, του Κόσμου που υπακούει στη γνωστή Αρμονία των Σφαιρών. Επίσης, αριθμός 8 ήταν αφιερωμένος στον Διόνυσο που σύμφωνα με την παράδοση ήταν γεννημένος τον όγδοο μήνα…

Τωρα...αρκετα με το 8 και το απειρο...το χταπόδι μαλλον δεν ειναι τυχαίο που εχει 8 ποδια.!

Ενας μύθος λέει ότι το χταπόδι ήταν έποικος από κάποιο άλλο Σύμπαν, πολύ πριν δημιουργηθεί το δικό μας.

Η υπνωτική κίνηση των ποδιών του την ώρα που περπατά στο βυθό, είναι σαν να ξετυλίγεται η φούστα της μπαλαρίνας. Έχει τέτοια χάρη που είναι πραγματικά μαγευτικό.





Αξίζει τον κόπο να ψάξει κανείς στο Διαδίκτυο βίντεο σχετικά με τα χταπόδια και να παρατηρήσει τη μαγεία του χορού τους.

Εχει ιδιοφυείς μηχανισμούς για να αποφεύγει τους εχθρούς του. Αντί να αντεπιτίθεται, τους πετά μελάνι, για να θολώσει τα νερά και να ξεφύγει. Μπορεί και καμουφλάρεται, παίρνοντας το χρώμα του βράχου. Καθώς δεν έχει κόκκαλα, μπορεί και μικραίνει σε μέγεθος και διεισδύει μέσα από πολύ μικρές σχισμές.

Το χταπόδι αμύνεται χωρίς να επιτίθεται.

μπορεί και προσκολλάται στα βράχια, χωρίς να πληγώνει ή να επηρεάζει με κανένα τρόπο την επιφάνεια της γης. Αλήθεια, εμείς θα μπορούσαμε να εφεύρουμε κάτι αντίστοιχο; Οποιοδήποτε κατασκεύασμα του ανθρώπου, αγκυρώνεται στη γη, πληγώνοντάς την. Θα πρέπει είτε να την σκάψει, είτε να την αλλάξει με κάποιο τρόπο, αφήνοντας μόνιμα το στίγμα του επάνω της. Δεν έχουμε την ευφυία του χταποδιού που χρησιμοποιεί τη διαφορά πίεσης για να προσκολληθεί σταθερά και χωρίς ζημιά.

Το χταπόδι έχει τρεις καρδιές. Εμείς έχουμε μόνο μία. …

Το νευρικό σύστημα στα πόδια του χταποδιού έχει μεγάλη αυτονομία και αυτό εξηγεί γιατί τα πόδια του χταποδιού κουνιόνταν ακόμη και αφού το κεφάλι είχε κατατμηθεί. Παρά την αυτονομία, υπάρχει εξαίρετος συντονισμός και αυτό φαίνεται με το αποτέλεσμα της εκπληκτικής κίνησης, είτε περπατά, είτε τρέχει, είτε κολυμπά. Εχει χημειο-υποδοχείς, ώστε «να γεύεται αυτό που αγγίζει».




Μπορούμε να φανταστούμε λοιπόν, με το εξαιρετικά περίπλοκο, αυτόνομο και ευαίσθητο νευρικό σύστημα στα πόδια του, πώς μπορεί να νιώθει ένα χταπόδι, του οποίου τα πόδια ακόμη κουνιούνται, όταν τα χτυπάμε με δύναμη στο έδαφος;








ΥΓ. Και...τέλος η ανακάλυψη του χταποδιού-μίμος...



Πρόκειται για ένα από τα πιο ξεχωριστά πλάσματα του βυθού, ή για να ακριβολογούμε… ολόκληρου του ζωικού βασιλείου. Το χταπόδι-μίμος ανακαλύφθηκε το 1998 στα ανοικτά των ακτών της Sulawesi στην Ινδονησία από μια ομάδα επιστημόνων. Το παράξενο χταπόδι, έχει την ικανότητα να μιμηθεί άψογα την μορφή, την κίνηση και το χρώμα οποιουδήποτε άλλου πλάσματος συναντήσει κοντά του.

Χρόνος αφήγησης: το άχρονο και το άτοπο...no man’s land!

Αναστολή...
Δεν υπάρχει μέλλον.
Μόνον παρελθόν.
Και αιώρηση στο παρόν! Το παρόν σαν άτακτος λόγος...

Ο χρόνος κουράστηκε και...
Η δυστυχία ατόνησε.
Σταμάτησε η αλληλουχία γεγονότων.
Επήλθε εγκλωβισμός στο χρόνο.

Πες του ρολογιού να σταματήσει...
Ο χρόνος πέθανε!
Αχρονη μουσική, άτοπα συναισθήματα και αδιατάρακτη υπομονή...

............
Εξετάζοντας τα όρια της ανθρώπινης εμπειρίας και ενεργοποιώντας τη μνήμη, συλλογική και προσωπική, συναντώ -στης σκέψης μου το δρόμο- τον επικό ήρωα του Ίψεν, τον Πέερ Γκυντ!
O Πέερ Γκυντ ζει μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ενας αντιήρωας, πρότυπο πιεστικού, ανταγωνιστικού άντρα που διψάει για επιτυχία. Ενα πλάσμα που ανταγωνίζεται τη φύση και προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο μέσα από το κυνήγι της εξουσίας. Η Όσε, η μητέρα του, η προσωποποίηση της μάνας γης και της πατρίδας του, και η Σούλβαιγ, η αγαπημένη του, το σύμβολο της πίστης και της συγχώρεσης, εμφανίζονται στη διαδρομή του Πέερ. Μια διαδρομή σε ένα σύμπαν άχρονο και άτοπο, σε έναν μη τόπο που θα μπορούσε να είναι ιδανικά όλοι οι τόποι!!!

...................

Grieg - Anitra's Dance - Peer Gynt Suite

Για την εικονοποίηση της εξέγερσης....

Σαν ένας άλλος "στρατός" που αντιμάχεται έναν αόρατο εχθρό!
Σκουριές Χαλκιδικής. 24/8/2015.

This is Art θα έλεγε κάποιος.
Ποιητική εικονοποίηση της εξεγερτικής δράσης!
Αλλά...
... αν αυτή φωτοεικόνα ειναι τέχνη, τότε αποκρύβεται αυτό που πραγματικά ειναι, δηλαδή η οργανωμένη αντίσταση κοινωνίας ανθρώπων, οι οποίοι οι ιδιοι και ο τόπος τους, εχουν υποστεί επανηλλειμένους οικονομικούς και κοινωνικούς βιασμούς, αδιέξοδα, συσσώρευση ηττών!
Και ετσι...οταν η εικόνα αντι να ειναι αγωγός που μεταφέρει εννοιες, νοήματα και πολιτικές εντυπώσεις, κυριαρχεί μόνον ως εικόνα.....τότε, υποβάλλει και το θεατή στη λειτουργία του απλού θεατή!
Γιατι, ναι μεν μια εικόνα ειναι συνήθως χίλιες λέξεις, μια εικόνα δεν κουράζει και δεν προκαλεί ανία, αλλά συνήθως, αυτή η εικόνα ως μία απλή "λέξη" δεν έχει ουσία.
Κι ετσι, η πολιτική σχεδόν μηδενίζεται....η εξέγερση, η αντίσταση μετατρέπονται σε φετιχ!

Lady Firezoom...

Βαδίζει ξυπόλητη στο καθαρό λευκό μάρμαρο.
Πλένει με γρήγορες νευρικές κινήσεις τα τελευταία πιάτα στον νεροχύτη.
Η νύχτα έπεσε, βαριά.
Το σπίτι άδειο, το παρκάκι άδειο, τα δένδρα μοναχά,
αλλά τα τζιτζίκια τερετίζουν ασύστολα.

Κάθεται στην άκρη του μικρού ντιβανιού.
Κρεββάτι δεν υπάρχει πια-γίνηκε σκουπίδι.
Λιμάρει με τέχνη τα νύχια των ποδιών, λειαίνει τις πατούσες.
Χαιδεύει τις μικρές ρυτίδες των χειλιών με την στεγνή γλώσσα της.

Εδω και μήνες προσπαθεί....
Προσπαθεί να σβύσει τις δηλητηριώδεις σκέψεις της.
Αλλά αυτές ξεπροβάλλουν γελώντας, οι αναίσχυντες!
Σαν φλόγες καίνε τις προσπάθειές της.

Η αγάπη της στέκεται εκεί λάμπωντας, πικρά!
Ο έρωτας της, για άλλη μιαν ακόμη νύχτα, έχει αυπνία!

Ανήμπορη πλέον, ανάβει τσιγάρο για να "ξεχάσει" τη δίψα της.
Ο καπνός γίνεται φίλος που την καλύπτει.
Ο καπνός κι αυτή.
Και το γκροτέτσκο τραγούδι της φωτιάς μέσα της.
Μέχρι που ο θόρυβος απο τις φλόγες συντρίβεται...απο τον Μορφέα!


Archive - The Noise Of Flames Crashing

Να περιφέρεσαι στην τρέλα...και παραπέρα!

Οι άσχημες μέρες κι οι άσχημες νύχτες
εναλλάσσονται τώρα
υπερβολικά συχνά.
Το παλιό όνειρο των λιγοστών
εύκολων χρόνων
πριν από το θάνατο
έσβησε κι αυτό όπως τ' άλλα.
κρίμα, κρίμα, κρίμα.


θέλαμε περισσότερα απ' όσα
θα μπορούσαμε να έχουμε πότε:
γυναίκες όλο έρωτα
και γέλια,
νύχτες αρκούντως άγριες
για την τίγρη,
θέλαμε μέρες
που θα τριγύρναγαν μες στην ζωή
με κάποια χάρη, λίγο νόημα,
όχι κάτι
για τα σκουπίδια,
άλλα κάτι
που ν' αξίζει να το θυμάσαι, 

κάτι που θα το 'χωνες σαν λάμα
κατευθείαν στου θανάτου την κοιλιά.

Κρίμα, κρίμα...
Φυσικά στο τέλος
η ασήμαντη οδύνη μας
είναι αστεία και μάταιη...
Υπάρχουν κι άλλοι που αισθάνονται την ίδια
αταξία να τους καίει.
Τρελαίνονται αυτοκτονούν
μωραίνονται, καταφεύγουν
σε φανταστικούς θεούς
ή μεθούν, μαστουρώνουν,
χαζεύουν ...
Αφανίζονται μέσα στην μάζα του
τίποτα
που αποκαλούμε οικογένειες,
πόλεις,
χώρες.
Αλλα η μοίρα δεν φέρει
όλη την ευθύνη.
Κατασπαταλήσαμε τις ευκαιρίες μας,
στραγγαλίσαμε
την ίδια την καρδιά μας ...

Τώρα είμαστε πολίτες του
τίποτα.

Μόνο ο ήλιος
ξέρει τη αλήθεια:
που παραδώσαμε
ζωή και θάνατο
σε μια άχρηστη
τελετουργία,
και ύστερα μετατρέψαμε τα όνειρα μας
σε κοπριά.
Πως είπαμε
όχι, όχι, όχι, όχι
στο πιο όμορφο
ΝΑΙ
που ειπώθηκε πότε:
στην ίδια τη
ζωή ...

Βukowski...'να περιφέρεσαι στην τρέλα' 

Every town I go to is like a lock without a key
The blues I leave behind are catching up on me...

Για ένα άδειο πουκάμισο...

 

 

Η νύχτα φώτισε τις αμφιλεγόμενες πορείες μας.Τώρα...που δεν χρειάζεται ο ήλιος για να στίβει, μεσ το μεσημέρι, τις αμμουδερές σκέψεις μας,θα ξαπλώσουμε στο κόκκινο ντιβάνι της ανείπωτης θλίψης μας και θα ερωτευτούμε το τέλος των σημείων...

1987...Τότε που φανταζόταν οτι θα γράψει μυθιστόρημα!

Γυάλινος κόσμος

Καλπάζουσες ...ευθείες εκτινάσσονται στις κόγχες των ουρανίσκων σας!
Οι τέντες των μπαλκονιών σκούζουν το τραγούδι του ήλιου.

Ψηλαφώντας τις άκρες των αναδιπλωμένων βλεφάρων σου,
πλημμύρισες γυαλιστερές μπίλιες...
που χύνονται-αρχοντικά -απ όλες τις γωνίες του στόματος...

Μην εξαφανίζεις τις οάσεις
στο δενδροφυτεμένο τοπίο του μυαλού μου!

Μόνο...
συνέλεξε,
με γλύκα εραστού,
τις βρόχινες σταγόνες,
πριν η ξερή γη του κορμιού μου τις στραγγίξει.

Η ζωή που γίνηκε πόλεμος....

Ελλειπτική και ανευλόγητη η μερα σήμερα ...
Οι εποχές πλέον ανύπαρκτες.
Αλλαξε το Κλιμα αλλά και το κλήμα της αυλής του γείτονα κάηκε, απο τον πάγο ... τ Απρίλη!
"Μπούκαρε" - το λοιπον - ένα αλλοιώτικο ασυνήθιστο καλοκαίρι με υγρασία τροπικών ......Επωάστηκαν τάχιστα τ αυγα των εντόμων ....

Εντός ολίγου και κροκόδειλοι θα βολτάρουν στην άσφαλτο!

Οι σκιές μας μας εγκατέλειψαν!

Αυτονομημένη και ξέφρενη η πορεία της τεχνολογίας υψηλού επιπέδου, 

υπάρχει για να καλύπτει την ατμόσφαιρα του πλανήτη μόνο. 

Ενας ξένος παρατηρητης της μη ζωής μας. 

Χωρις μπικικίνια και ουτε καν φαμπερ μολυβια ευλογημένα .... αντε να ζησεις!

NAQOYQATSI που στη γλώσσα των ινδιάνων Χόπι σημαίνει «η ζωή σαν πόλεμος".

Τίποτα δεν συμβαίνει......

Hey!

εσείς...εσεις οι αιωνίως δανειζόμενοι και χρεωμένοι!
Εσεις εκει!

...με τις δανεικές ζωές, που δανείζετε ακόμη και στο χάρο κομματια σας, θαρρώντας πως κάνετε ανταλλαγή με δαύτον και θα σας χρωστάει!!

Kούνια που σας κούναγε!
Το μέλλον σας χέστηκε απο τη χαρά!

Και δυστυχία μας..... μας πήρατε στο λαιμό σας!

Ζητάτε να μοιραστούμε τη πραγματικότητα σας. Να ζήσουμε το ψέμα μέσα στο ψέμα, μυστικά εξαπατημένοι, όπως πάντα.
Και τραγουδάτε γλυκά στ αυτιά μας....για να πειστούμε.
Αλλά τι να τα κάνω τα τραγούδια σας τα ζαχαρωμένα;

Τόση πίκρα συσσωρευμενη απο εξαναγκασμούς δεν διαλύεται παρά γεννάει πιότερη δυσφορία!

Εντάξει, μη τρομάζετε πια τόσο...ειμαστε πολυ λίγοι, η τάξη δεν διακυβεύεται η αναιμική ασφάλεια σας δεν κινδυνεύει!

....αφού, η γενικη υπνωση καλά κρατεί,...

... αφού, ολες οι ιδεολογίες ξεπουλήθηκαν και καταναλώθηκαν ήδη, σα "λαχταριστά" γκατζετ...

....αφού, αλλάζουμε ψευδαισθήσεις με εξαιρετική ευκολία και ταχύτητα σαν τα εσώρουχα μας!

Τι ανυπόφορη κατάντια όλο τουτο το μασκάρεμα! Τι ταπείνωση!

Καθε τόσο ν ανταλλάσονται καμώματα, έξυπνοι ντεμεκ ελιγμοί και ταυτόχρονα κτηνώδεις επιθέσεις, όλα κάτω απο την πλήρη εποπτεία του γενικού συντονιστή των πάντων την Οικονομία!

Επαρκής ο φθόνος του ενος για τον άλλο, ετσι για να νιώθετε οτι υπάρχετε ... μόνο που υπάρχετε σα δούλοι. Μοναχά σα δούλοι!

Ενταξει λοιπόν, συνεχείστε - αφού το θέτε - συνεχίστε να γονατίζετε,
...να αστυνομεύετε τις δικές σας συναντήσεις,

να περιπλανιέστε στις θλιβερές πόλεις -υπονόμους που φτιάξατε, κυνηγώντας ξεφτισμένες πλαστικές "ηδονές" και γελοίους "έρωτες".

Τίποτα δεν συμβαίνει και .....τίποτα δεν θα συμβεί!

Steppenwolf?

Να ειμαι ο εαυτός μου εντάξει, αλλά με τον άλλον εαυτό, τι γίνεται;;;

Υπαρξιακές αντιφάσεις;;;;

Οι συγκρούσεις κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου θα έλεγε κάποιος.

Ζωή, θάνατος, εφήμερο, αιώνιο.

Η διττή ανθρώπινη φύση;;;;

Μοναχοί αλλά και και ν αποζητούμε τη συντροφικότητα.

Να συντροφευόμαστε αλλά να βιώνουμε απίστευτη μοναξιά και αίσθημα ανικανοποίητου.

Να παραδινόμαστε σε απολαύσεις και να γοητευόμαστε από το άγνωστο και σκοτεινό, αλλά ν αποζητάμε και να δενόμαστε τελικά με το οικείο.

Απο τη μια να αποσυρόμαστε στον ιδεατό αλλά έρημο κόσμο του πνεύματος και απο την άλλη να διαπιστώνουμε την αναγκαιότητα της επαφής με τον απτό και φθαρτό κόσμο γύρω μας;;;

Το αναπόδραστο κακό ....είναι το τετριμμένο!

Ολα αυτά σκέψεις απο μία θύμηση παλιού αλλά διαχρονικού αναγνώσματος ...

«Δεν έβλεπα κανένα δρόμο πίσω απ’ αυτό που φοβόμουν. Αν σήμερα στον αγώνα μεταξύ της απελπισίας και της δειλίας νικούσε ίσως η δειλία, αύριο και κάθε μέρα θα στεκόταν και πάλι μπροστά μου η απελπισία θεριεμένη από την περιφρόνηση του εαυτού μου. Θα έπαιρνα το μαχαίρι στο χέρι μου και θα το πετούσα μακριά, μέχρ που τελικά να πάρω την απόφαση και να το κάνω. Μιλούσα στον εαυτό μου λογικά, σαν να μιλούσα σε φοβισμένο παιδί, μα το παιδί δεν μ’ άκουσε, το έβαλε στα πόδια, ήθελε να ζήσει».

_ «Ο λύκος της στέπας» του Ερμαν Εσσε.

«Ο λύκος της στέπας» του Ερμαν Εσσε, είναι ενα απο τα πιο σπουδαία έργα της λογοτεχνίας, εκτος απο ένα κατηγορώ στην ανερχόμενη στην εποχή του Έσσε αστική τάξη, είναι και μια τραγική απόπειρα να αναζητηθεί η ευτυχία του ανθρώπου μέσα από αρχέτυπους δρόμους και θεωρίες ψάχνωντας την βαθύτερη φύση του.

H δική μου Ναυτία...

Πρωινή υπαρξιακή κρίση...ή αλλιώς Ναυτία όπως την ονομάτισε και Ζ.Π.Σαρτρ.

Δεν πεινάς αλλά τρώς...για να περάσει η ώρα!

Ο καθρέφτης σήμερα είχε ενα μαυροκόκκινο λεκέ....

Μα τι άνεση τελοσπάντων! Δεν υπήρξα ποτέ!
Στεγνή και με κενά.
Αλλο δεν έχεις .... απο το να είσαι ο εαυτός σου.

Χωρίς αναπολήσεις πλέον! 

Απλά, λέγεται πως έτσι βιώνεις τον παραλογισμό του κόσμου και των ανθρώπων....

Ο Ενοχοποιημένος άνθρωπος....

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου.

(από τη «Δίκη»)


Ο Γιόζεφ Κ., ο πρωταγωνιστής του αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Φραντς Κάφκα «Η Δίκη» συλλαμβάνεται ένα πρωί καθώς βρίσκεται στο δωμάτιο του και περιμένει να πάρει το πρωινό του.

Οι φύλακες τον συλλαμβάνουν χωρίς πολλές εξηγήσεις και δίχως καθυστέρηση. Για τον Γιόζεφ Κ. ξεκινάει μια συγκλονιστική περιπέτεια.

Όλη η ουσία της αφήγησης συνίσταται στη προσπάθεια του Κ. να καταλάβει και να εξηγήσει «γιατί» κατηγορείται.

Οι απαντήσεις που έρχονται είναι πάντα ορθολογικές, είναι τεκμηριωμένες, αλλά ταυτόχρονα δίχως ουσία. Η αγωνία του να εκφράσει κάποιους προβληματισμούς του βρίσκεται συνεχώς σε ένα πλαίσιο έτοιμων απαντήσεων που αναγκαστικά οφείλει να αποδεχτεί χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Κανόνες και αποφάσεις γι’ αυτόν αλλά δίχως αυτόν!

Μια εξήγηση που ποτέ δεν του δίνεται και που τον αναγκάζει να δεχτεί μια πραγματικότητα που του προσφέρεται ως μοναδική και απόλυτη.

Η δυσφορία και η ανάγκη για δικαιοσύνη παραμένουν μέχρι το τέλος.

Η απρόσωπη εξουσία ξεπερνά την ουσία της ύπαρξης.

Για τον Γιόζεφ, η φρίκη αυτή της εξουσίας εκδηλώνεται μέσα από στερεότυπες ορθολογικές απαιτήσεις που όμως δεν δικαιολογούνται στην ανθρώπινη λογική, γιατί η μόνη λογική που ισχύει εδώ είναι ο φόβος της συνέπειας, βασισμένος στην άσκηση δύναμης και στους νόμους που ο Γιόζεφ Κ. δήθεν έχει παραβλέψει!

Η προσπάθεια κάθε ανθρώπου να συλλάβει το «γιατί» παραμένει βασική προϋπόθεση της ύπαρξης του!

Αλλά τι καταστροφή...πνευματική, πολιτιστική, ηθική, όταν δικάζεται κάποιος οχι επειδή δεν ξέρει τους λόγους, αλλά γιατί προσπαθεί να βρει πραγματικές εξηγήσεις τη στιγμή που κανένας δεν είναι διαθέσιμος να ασχοληθεί μαζί του.

Ο Κ. όμως δεν είναι ούτε αθώος, ούτε ένοχος. Είναι ένας άνθρωπος ενοχοποιημένος, κάτι εντελώς διαφορετικό!
Παγιδευμένος στην ενοχή!

Είτε την ενοχή την επιβαλλόμενη απ έξω, είτε αυτήν εκ των έσω, την αυτοεπιβαλλόμενη.
Χωρίς τρόπο διαφυγής.

Ενοχοποιημένος!

ΜΑΘΗΜΑ.... Μαγική Bοτανολογία/Φυτολογία για προχωρημένους!

 

Σήμερα μαθηματα "κηπουρικής" ή μάλλον μαγική Φυτολογία για προχωρημένους!!

Μανδραγόρας! Το φυτο που μιλάει!

Ενα επικίνδυνο δηλητηριώδες ανθρωπόμορφο φυτό για το οποιο υπάρχουν παράξενοι θρύλοι και απίστευτες παραδόσεις!Ο Μανδραγόρας (Mandragora officinarum) δικότυλο της οικογένει­ας των Σολανιδών (Solanaseae). Πολυε­τής πόα, χωρίς βλαστό ή με βλαστό, ρίζα σαρκώδη, πασσαλώδηO Μανδραγόρας είναι ποώδεις φυτό που το βρίσκουμε στις μεσογειακές χώρες με μεγάλα φύλλα και με ρίζα διχαλωτή που μοιάζει με ανοιχτά πόδια ανθρώπου που στέκεται όρθιος. Ο θρύλος μιλάει για αυτοτιμωρία κάποιου άντρα που ερωτεύτηκε μια νεράιδα και όταν αυτή έχασε την ζωή της θέλησε να την ακολουθήσει και ζήτησε να τον θάψουν όρθιο δίπλα της και όταν κάποιος πάει να τον ξεριζώσει από δίπλα της, αυτός βγάζει μια φωνή-στριγκλιά που σκοτώνει ή τρελαινει όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα.!!!!Από το φυτό αυτό κατασκευάζονται υπνωτικά και σπασμολυτικά φάρμακα.

Ο Μανδραγόρας είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Βρέθηκε στους Αιγυ­πτιακούς τάφους των Θηβών του 1800 π.χ. και τον χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης ως αναισθητικό.
Ομως στην βίβλο, αναφέρονται και οι μαγικές αφροδισιακές ιδιότητές του κατά τον μεσαίωνα, που το χρησιμοποιούσαν σαν ηρεμιστικό για τους μελλοθάνατους με σταύρωση! Λολ!
Λέγεται ακόμη οτι τα ερωτικά φίλτρα τα παρασκεύαζαν από τη ρίζα του μανδραγόρα και γι αυτό η Αφροδίτη λεγόταν και Μανδραγορίτις. Οι νέοι στην Αττική είχαν πάνω τους ένα σακουλάκι με κομμάτια ρίζας μανδραγό­ρα για ερωτικό φυλαχτό....
Ετσι, οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν «μήλο του έρωτα», οι Άραβες «μήλο του διαβόλου», φυλές του όρους Λίβανος «αυγά των τζίνι» (ότι πραγματοποιούσαν τα όνειρα του χρήστη), οι Εβραίοι το αποκαλούσαν «τα μήλα της αγάπης» ως γονιμοποιά για τις γυναίκες, αυτή η παράδοση διατη­ρείται μέχρι σήμερα.
Ειπαμε οτι το φυτό έβγαζε οξεία κραυγή που τρέλαινε όποιον την άκουγε και όποιος το ξερίζωνε χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις πέθαινε. Έπρεπε να ξεριζωθεί νύχτα με πανσέληνο να είναι παρών ένας μαύρος σκύλος ή γάιδα­ρος να έχουν δέσει τη ρίζα του μανδρα­γόρα στο πόδι του και να το ξεριζώσει.

Και ολιγον επιστήμη της χημείας....
Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα και η τα φύλλα της κόκας.Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό. και τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά!

Και τέλος οι μανδραγόρες απο την ταινία του Harry Potter!!!!