Βαδίζει ξυπόλητη στο καθαρό λευκό μάρμαρο.
Πλένει με γρήγορες νευρικές κινήσεις τα τελευταία πιάτα στον νεροχύτη.
Η νύχτα έπεσε, βαριά.
Το σπίτι άδειο, το παρκάκι άδειο, τα δένδρα μοναχά,
αλλά τα τζιτζίκια τερετίζουν ασύστολα.
Κάθεται στην άκρη του μικρού ντιβανιού.
Κρεββάτι δεν υπάρχει πια-γίνηκε σκουπίδι.
Λιμάρει με τέχνη τα νύχια των ποδιών, λειαίνει τις πατούσες.
Χαιδεύει τις μικρές ρυτίδες των χειλιών με την στεγνή γλώσσα της.
Εδω και μήνες προσπαθεί....
Προσπαθεί να σβύσει τις δηλητηριώδεις σκέψεις της.
Αλλά αυτές ξεπροβάλλουν γελώντας, οι αναίσχυντες!
Σαν φλόγες καίνε τις προσπάθειές της.
Η αγάπη της στέκεται εκεί λάμπωντας, πικρά!
Ο έρωτας της, για άλλη μιαν ακόμη νύχτα, έχει αυπνία!
Ανήμπορη πλέον, ανάβει τσιγάρο για να "ξεχάσει" τη δίψα της.
Ο καπνός γίνεται φίλος που την καλύπτει.
Ο καπνός κι αυτή.
Και το γκροτέτσκο τραγούδι της φωτιάς μέσα της.
Μέχρι που ο θόρυβος απο τις φλόγες συντρίβεται...απο τον Μορφέα!
Archive - The Noise Of Flames Crashing
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου