La Llorona (Η γυναίκα που θρηνεί....)

Ο θρύλος της La Llorona -στα ισπανικά η θρηνούσα Γυναίκα-, είναι ένα μέρος της ισπανικής κουλτούρας νοτιοδυτικά από την εποχή των κονκισταδόρων.
Το ψηλό, λεπτό πνεύμα, λέγεται ότι ήταν ευλογημένο με φυσική ομορφιά και είχε μακριά μαύρα μαλλιά. Φορώντας ένα λευκό φόρεμα, περιπλανιέται στα ποτάμια και στα ρυάκια, θρηνεί στη νύχτα και ψάχνει για παιδιά για να τα σύρει, ουρλιάζοντας, στον υγρό τάφο.
Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πως ο θρύλος της La Llorona ξεκίνησε ή, από που προέρχεται.Αν και οι ιστορίες ποικίλλουν από πηγή σε πηγή, ένα κοινό νήμα είναι ότι είναι το πνεύμα μιας καταδικασμένης μητέρας που έπνιξε τα παιδιά της και τώρα στην αιωνιότητα τα ψάχνει σε ποταμούς και λίμνες.
Η La Llorona, βαφτίστηκε «Μαρία», γεννήθηκε σε μια αγροτική οικογένεια σε ένα ταπεινό χωριό. Αναπάντεχη η ομορφιά της, προσέλκυε την προσοχή τόσο των πλούσιων όσο και των φτωχών ανδρών από όλες τις γυναίκες της περιοχής. Λένε πως περνούσε τις μέρες της στο ταπεινό περιβάλλον των αγροτών, αλλά τα βράδια, με το καλύτερο λευκό φόρεμα της πρόσφερε συγκίνηση στους άντρες που την θαύμαζαν.

Οι νεαροί άνδρες με αγωνία περίμεναν την άφιξη της και χαιρόταν για την προσοχή που έδινε. Ωστόσο, η La Llorona είχε δύο μικρούς γιους που έκαμαν δύσκολο για εκείνη να περνά τα βράδια της έξω, και συχνά,να τους αφήνει μόνους τους, ενώ η ίδια συνευρισκοταν με τους κυρίους κατά τις βραδινές ώρες. Μια μέρα τα δύο μικρά αγόρια βρέθηκαν πνιγμένα στο ποτάμι. Μερικοί λένε ότι πνίγηκαν από αμέλεια της, αλλά άλλοι λένε ότι μπορεί να έχουν πεθάνει από το χέρι της.

Ένας άλλος θρύλος λέει ότι η La Llorona ήταν μια γυναίκα γεμάτη ζωή και έρωτα, που παντρεύτηκε έναν πλούσιο άνδρα ο οποίος τη γέμισε δώρα και προσοχή. Ωστόσο, οταν εκείνη του χάρισε δύο γιους, ο ίδιος άρχισε να αλλάζει, έγινε γυναικάς και έπινε αλκοόλ, συχνά αφήνοντας την για μήνες. Δεν νοιαζόταν για την όμορφη Μαρία και την κατέστρεψε όποτε η Μαρία άρχισε να αισθάνεται δυσαρέσκεια προς τα αγόρια.
Ένα βράδυ, ενω η Μαρία ήταν βόλτα με τα δύο παιδιά της σε ένα σκιερό μονοπάτι κοντά στο ποτάμι, ο σύζυγός της ήρθε με άμαξα και με μια κομψή κυρία δίπλα του. Σταμάτησε και μίλησε στα παιδιά του, αλλά αγνόησε τη Μαρία, και στη συνέχεια έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Μετά από αυτό η Μαρία βρέθηκε σε φοβερή οργή, και στράφηκε σε βάρος των παιδιών της και τα πέταξε στο ποτάμι. Δεδομένου ότι εξαφανίστηκαν κάτω από το ρεύμα, συνειδητοποίησε τι είχε κάνει και έτρεξε για να τους σώσει, αλλά ήταν πολύ αργά. Η Μαρία έπεσε σε απαρηγόρητη θλίψη, και έτρεχε στους δρόμους ουρλιάζοντας και θρηνώντας.

Η όμορφη La Llorona τους θρηνούσε μέρα και νύχτα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν έτρωγε και περπατούσε κατά μήκος του ποταμού με το λευκό νυφικό της, ψάχνοντας για τα αγόρια της - ελπίζοντας ότι θα επιστρέψουν σε αυτήν.
Εκλαιγε ασταμάτητα, περιπλανώμενη στις όχθες του ποταμού και το φόρεμά της ήταν λερωμένο και σχισμένο. Συνέχιζε να αρνείται να φάει, μέχρι που έμοιαζε με σκελετό. Τελικά πέθανε στις όχθες του ποταμού.
Λίγο καιρό μετά το θάνατό της, το ανήσυχο πνεύμα της, άρχισε να εμφανίζεται στις όχθες του ποταμού Santa Fe όταν έπεφτε το σκοτάδι.
Το κλάμα και ο θρήνος της έγιναν κατάρα της νύχτας και οι άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται να βγουν έξω στο σκοτάδι.

……..

Εκτος της παιδοκτονου Μήδειας (η τραγωδια του Ευριπίδη και ο μύθος έλεγε οτι, ο Ιάσων προδίδοντας την γυναίκα του Μήδεια και τα παιδιά του λαμβάνει σε γάμο την Γλαύκη την κόρη του Βασιλιά της Κορίνθου, Κρέοντα. Η δε Μήδεια προκειμένου να εκδικηθεί στέλνει δηλητηριώδη δώρα με τα οποία φονεύει τόσο την νύφη όσο και τον πεθερό, στη συνέχεια, αφού σφάζει τα ίδια της τα παιδιά Φέρητα και Μέρμερο, προς απέραντη λύπη του προδότη συζύγου της, με την βοήθεια άρματος που το σέρνουν πτερωτοί δράκοντες, απέρχεται στην Αθήνα), η La Llorona μοιάζει πολύ, με την αρχαία ελληνική ιστορία της δαιμονικής Λάμιας που είχε σχέση με τον Δία. Η Ήρα, η γυναίκα του Δία, όταν έμαθε για την σχέση, ανάγκασε τον Δία να την εγκαταλείψει τη Λάμια και τη τιμώρησε αναγκάζοντας την να φάει τα παιδιά της. Από ζήλια για την απώλεια των παιδιών της, η Λάμια κυνηγάει παιδιά και τα καταπίνει.

Στην μυθολογία απεικονίζεται άριστα σε τι βαθμό μανίας και αγριότητας μπορεί να φθάσει η απατημένη σύζυγος και σε πόση παραφροσύνη εκ της συζυγικής απάτης!!!!!

Το παραδοσιακό Μεξικάνικο τραγούδι από την Chavela Vargas: