Ο χορός του χρόνου...

Ο χορός της σύγχυσής μας.
Ο λαβύρινθος της λογικής μας.

Και...
Δύο μαραμένες γαρδένιες στο νερό,
να μοσχομυρίζουν ακόμη!

Το κόκκινο γεράνι στο μπαλκόνι,
η πρασινομάτα γάτα με το απλανές βλέμμα,
κουλουριασμένη νωχελικά.

Το θλιμμένο φλυτζάνι του καφέ.

Το καλοκαιρινό μπλε του μυαλού της.
Το ρεγιόν πουά φόρεμα και το ψαθάκι.

Ο χρόνος που περνά,
σαλεύοντας τα φύλλα της ακακίας...
Ποθεί να τον σταματήσει,
να κερδίσει λεπτά,
να μη μεγαλώσει για λίγο.
Και μετά γελάει.
Πως να ζήσει κανείς δίχως γέλιο!