Είναι ένας τρόπος....
Η μουσική. Τα τραγούδια.
Ενας τρόπος να φεύγεις να ταξιδεύεις.
Απο τις ρόδινες λαμπερές πόλεις στις πόλεις τις θαμμένες στη σκόνη.
Απο μια χαρμόσυνη καμπάνα που κτυπά στα θόρυβο μιας βόμβας που σκά...
Απο την χαρούμενη αγάπη στον θλιβερό πόνο.
Απο τη λάμψη του ήλιου στην απόγνωση της νύχτας.
Πουλιά λευκά τρυπούν τη μαύρη συννεφιά μου.
Θάλασσες σκούρες μπλέ απλώνονται στα χέρια μου.
Σύθαμπα ξεπροβάλουν στα δάση του μυαλού μου.
Χρώματα πάλλονται σαν ήχοι καρδιας!
Χλωμό κίτρινο!
Το χρώμα σήμερα....
Γιατι....μόνο στα τραγούδια, έμειναν...
τα ρόδα κι η αγάπη...
Έστω...
Και στο τέλος να μένει σαν τη λεπτή σκόνη,
η γλυκύτητα της ανατολής.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου