"Το μαγαζί έκλεισε και ο ιδιοκτήτης αγνοείται...."
Αυτό ηταν γραμμένο, με άτσαλα γράμματα, απάνω στο λασπωμένο τζάμι.
Το μέσα, σκοτεινό κι ερειπωμένο.
Το έξω, σκόνη ανακατεμένη με γλίτσα.
Και η βροχή....
Και η υγρασία που διαπερνά τα πάντα.
Πως να περπατήσεις στους νυχτερινούς δρόμους;
Αλλά και πως θα αποφύγεις τους εφιάλτες στο υγρό σου κρεβάτι;
Ειναι και που ο καθένας μόνος του,
εύχεται κάτι να συμβεί!
Κάτι να σπάσει τούτη τη σιωπηρή παρακμή...
Αυτήν την ανελέητη φθορά...
Την αιώρηση στο ΜΗΔΕΝ.
Η μοναξιά μας μας ενώνει αν και ο φόβος μας φιμώνει ΜΓΔ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου