Αναζητώντας τον άσκοπο χρόνο...

Μετά απο το ταξίδι σε διανοητικούς και συναισθηματικούς λαβύρινθους
μιας παράξενης εποχής, με αξιοθαύμαστη αντοχή γλωσσοπλάθουμε τους ποταμούς των λέξεων, που άλλοτε γνωρίσαμε κι άλλοτε απλά ακούσαμε.

Η ακατάληπτη γλώσσα και ο πόνος που μας σαστίζει,
πετρώνει τις νύχτες μας!

Αναζητάμε, ακόμη, μια μικρή παραδοχή,
μια ανούσια αποδοχή.
Μάταια...

Λικνιζόμαστε χαρούμενοι, μόνο οταν ανακαλύπτουμε
το ασήμαντο γέλιο μας να ακούγεται σαν αλλόκοτη ηχώ.