Βήματα προς τα πίσω...
Νόστος...
Κλειδωμένη στο παρελθόν.
Με μια αρμαθιά κλειδιά κρεμμασμένη στο λαιμό μου,
κάθε φορά πιάνω ένα κλειδί...στην τύχη...
και ανοίγω τις κουρτινες του χθες.
Καπνός με τυλίγει πάντα,
ειναι ο λογος που θέλω να καπνίζω.
Και μια γόπα βρεγμένη, στην χούφτα,
για τέλος.
Γιαυτό μου έρχονται συνήθως "μαύρα" στιχάκια στο νου.
"...και λέω πως οι άνθρωποι που όλα τα κερδίσαν,
σαν κούκλες ειναι που γελούν μεσ στις βιτρίνες πια..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου