Θαρρώ πως χρειάζεται και η ελαφρότητα της σκέψης…μια κάποια ελαφριά αύρα που να την ανασηκώνει…….
Στην ζωή, είναι αβάσταχτα ελαφρύ κάποιες φορές, κι άλλες φορές είναι αβάσταχτα βαρύ το φορτίο. Οι έγνοιες μας, οι φροντίδες μας, οι υψηλές αλλά κι οι ταπεινές αποστολές μας. Άλλοτε το ταξίδι είναι περιπέτεια, κι άλλες φορές αβάσταχτα βαρετό και ανιαρό. Άλλοτε χαρούμενο και άλλοτε στεγνό και πικρό. Άλλοτε δοκιμαζόμαστε σε θύελλες και άλλοτε σε αεράκια.
Λέμε πως έτσι είναι η ζωή, ή λέμε πάλι πως έτσι κάνουμε τη ζωή, ανάλογα με το βλέμμα που διαλέγουμε να έχουμε απέναντί της; Μαθαίνεις, ξεμαθαίνεις, γράφεις, σβήνεις, προχωράς, σταματάς, πότε με παρέα, πότε μόνος σου, κι όσα μαζεύεις, σιγά σιγά τ’ αφήνεις ελεύθερα. Αφήνεις πίσω σου το παρελθόν, αφήνεις πέρα τις εχθρότητες, αφήνεις προσκολλήσεις κι εξαρτήσεις, αφήνεις τα αβάσταχτα φορτία, γίνεσαι ταξιδευτής χωρίς φορτίο, ανάλαφρος, χωρίς σκέψεις, προσδοκίες και σενάρια, μόνο το «είναι» σου αφήνεις να υπάρχει, και ίσως τότε παύει πια να είναι αβάσταχτο.
Το βάρος της ζωής και η αξία της ζωής για τον καθένα είναι διαφορετικά, η ζωή όμως έχει μιαν «αβάσταχτη ελαφρότητα».
Και αφού ζούμε μόνο μία φορά, τα πάντα μετρούν στην καθημερινότητά μας και στον τρόπο που τη βιώνουμε. Γι' αυτό και η ζωή αποκτά ένα άλλο βάρος για τον καθένα.
…..η ύπαρξη προηγείται της ουσίας…. και έτσι χάνεται….. η ουσία
Εδώ μέσα όμως, στο ίντερνετ, είναι σαν ένα θέαμα, ένα θεατρικό έργο όπου οι «πρωταγωνιστές» νομίζουν κάποιες φορές ότι με την δράση των λόγων τους ζουν αληθινά και ότι συνθέτουν έναν «κόσμο» που στο τέλος παρουσιάζεται ενιαίος μεν αλλά πεπερασμένος, βαρύς παρά την ελαφρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ένας κόσμος που φεύγει και δεν επιστρέφει.
Η στάση των ανθρώπων στη ζωή θα έπρεπε να εμπνέεται από δημιουργικότητα…και λέμε γιατί όχι και εδώ……στο ιντερνετ!
Αν λάβουμε υπόψη την «τέχνη του παραδόξου», το πού σταματάει το σοβαρό για να παραχωρήσει τη θέση του στο επιπόλαιο, και αντιστρόφως, βρίσκεται μέσα σ’ ένα παιχνίδι εναλλαγών όπου συναντιόνται το όνειρο, η σκέψη, η ποίηση, η ιστορία. Και ο συνδυασμός της σοβαρότητας με την αφέλεια.
Εδώ στο ίντερνετ επειδή επιθυμούμε, η ουσία να προηγείται της ύπαρξης…χάνεται… η ύπαρξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου