Τελικά..........πως μας πείθει η εξουσία…?
Με ποια επιτέλους εκπληκτική συνταγή?
Μήπως απλά…με το να γίνεται ο καθένας δήμιος του ίδιου του εαυτού του!!
Μήπως με το να νομίζει ότι ζει και διαφεντεύει το σώμα σου ενω δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μικρό τμήμα του μεγαλόπνοου σχεδίου ανάπτυξης κάποιας πολυεθνικής?
Άραγε, αυτή δεν είναι η αρχή επιβίωσης όλου του συστήματος και της εξουσίας του.
Τελικά καθώς φαίνεται, η «πλύση εγκεφάλου» και η «κοινωνία του θεάματος» κέρδισαν τα πάντα. Αυτό που ζει και βασιλεύει είναι το χρήμα. Όλα απορρέουν απ΄ αυτό και όλα εκεί καταλήγουν...
Η κυριαρχία του κέρδους είναι αυτή που φέρνει τον μηδενισμό της ζωής και της σκέψης και όπου καθετί αντεστραμμένο θεωρείται ότι είναι θεμιτό.
Όμως η απελπισία συσσωρεύτηκε και μέχρι τώρα, ότι ξόρκιζε η φρενίτιδα της κατανάλωσης δεν συμπιέζεται πλέον.
Αυτή η λατρεία του χρήματος είναι που σήμερα πια, εδραίωσε, εκτός από την συνενοχή, ακόμα και την "πνευματική" κατα κάποιο τρόπο συγγένεια ανάμεσα στον εγκληματία και τον στυγνό κερδοσκόπο που συσσωρεύει τα οφέλη του, καταστρέφοντας το κοινωνικό καλό.
Τώρα που εγκαθιδρύθηκε πλέον η προκατάληψη ότι ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να δράσει με αυτόνομο τρόπο και να δημιουργήσει τη δική του μοίρα, τώρα που οι πελατειακές σχέσεις στην πολιτική έχουν διαφθείρει εντελώς τις «δημοκρατίες» και που οτιδήποτε βρίσκεται πλέον κάτω από την αόρατη εξουσία των πολυεθνικών και της οικονομίας, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις γινήκανε κενές νοήματος. Το μόνο που κάνουν είναι να συναρπάζουν πλήθη γεμάτα τυφλή απελπισία και δυσφορία, αρπακτικότητα, που αναζητούν αγωνιωδώς μιας δουλική απασχόληση, με την εντύπωση μιας παράλογης ύπαρξης.
Σήμερα που ο καθένας ωθείται στον παραλογισμό της ανυπαρξίας του, μόνον η επιθυμία για αυθεντική ζωή μπορεί να γίνει ο άνεμος που θα σηκώσει ψηλά τον κόσμο μας.
Αυτή η ζωή, με την έννοια της αγάπης, της φιλίας, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης της επιθυμίας για ευτυχία και της απόλαυσης της γνώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου