Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

...1992...


ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ, ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ,
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΣ,
ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ...
ΚΑΙ ...ΑΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΟΥΝ,
ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΙ...

2 σχόλια:

Unknown είπε...

αχ... ζωούλα .....οι ποιητές εχουν την πολυτέλεια ...να αυτοπυροβολούνται .

Εμεις οι υπόλοιποι ..πεζοι ...αγελαίοι ...πως ..ζουμε ,ετσι ζωντανοι-νεκροι , ...κουρνιασμένοι .. μεσα στις φωλιές των φόβων μας ....

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑΣ ..ΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ?????????

ΙΝΔΙΑΝΑ είπε...

...εκπλήσσομαι...
γιατίτόση θλίψη και φόβος?