Ποτέ ροζ!

    Mother and Daughter,  photo by Gregory-Crewdson

Τακτοποιεί.
Τοποθετεί εν τάξει.
Εντάξει λοιπόν κι αυτή.

Τακτοποιεί,
τα δώρα αγάπης,
τις ευγενείς σκέψεις του χειμώνα,
τις παιχνιδιάρικες του καλοκαιριού.

Είναι μόνη κι εμμονική.

Ταξίδευε κάποτε σ΄ένα ροζ σύννεφο.
Χωρίς χαρά, γιατί
...σιχαινόταν το ρόζ. Απλά.

Το είχε σκεφτεί για πρώτη φορά, τότε.
Σ εκείνον το χιονιά, σα παιδάκι.
Περπατώντας στο παγωμένο πεζοδρόμιο,
με τα χερια στις τσέπες.
Τα χέρια στο κόκκινο παλτουδάκι.
Βαδιζε αργά κι απαλά, τότε.
Και της άρεσε το λευκό του πάγου,
λάτρευε το πορφυρό του μαλλιού.

Μα ποτέ το ροζ!
Τόσο ψεύτικο, απωθητικό και ανόητο αυτό το ροζ!
Απεχθανόταν το ρόζ.