Ο χορός του χρόνου...

Ο χορός της σύγχυσής μας.
Ο λαβύρινθος της λογικής μας.

Και...
Δύο μαραμένες γαρδένιες στο νερό,
να μοσχομυρίζουν ακόμη!

Το κόκκινο γεράνι στο μπαλκόνι,
η πρασινομάτα γάτα με το απλανές βλέμμα,
κουλουριασμένη νωχελικά.

Το θλιμμένο φλυτζάνι του καφέ.

Το καλοκαιρινό μπλε του μυαλού της.
Το ρεγιόν πουά φόρεμα και το ψαθάκι.

Ο χρόνος που περνά,
σαλεύοντας τα φύλλα της ακακίας...
Ποθεί να τον σταματήσει,
να κερδίσει λεπτά,
να μη μεγαλώσει για λίγο.
Και μετά γελάει.
Πως να ζήσει κανείς δίχως γέλιο!

Trough your busy dying day!

Οι μέρες όλο και μικραίνουν.
Το καλοκαίρι όμως ειναι ακόμη εδώ,
κι ας έλιωσε αφάγωτο το παγωτό!
Πηγαίνει με τον υπόγειο σπίτι της.
Όπως συνήθως.
Τρέχει να κρυφτεί στο καταφύγιο της.
Η σαχλή πολυάσχολη μέρα της τελειώνει.
Στέκεται ναρκωμένη μεσ τη νύχτα,
κοιτώντας τα δέντρα και τις σκιές,
ενω το φαγητό στο φούρνο πάλι καίγεται!

Δε θέλει να ξαπλώσει.
Δεν αποζητά την ηρεμία.
Επιθυμεί να περπατήσει στη πόλη,
μέχρι το ξημέρωμα!
Θέλει ν΄ ανησυχήσει,
ακόμη και να φοβηθεί,
να νιώσει έκπληξη,
να εκτιμήσει τη διαφορά.
Να βρεί τρύπες γιορτινές,
σε λερούς δρόμους θέλει.
Και να χορέψει
κυκλωτικούς χορούς στο σκοτάδι.

Trough your busy dying day!