"Τα καλοκαίρια μας πικρά ..."

"Τα καλοκαίρια μας πικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες..."

Συμφιλίωση με την παροδικότητα της ζωής.
Κατανοώντας και αγνοώντας ταυτόχρονα.
Μη αντέχοντας την ακινησία.
Παραδομένοι στην κίνηση.

Μέσ στην στενότητα του κόσμου,
χορεύοντας την απαλλαγή απ τον πόνο.
Χορεύοντας τη μνήμη κάποιας ιερής δυστυχίας.
Σαν ναρκισσευόμενοι προπαίτες.

Παρόντες πάντα στην ασχήμια.
Αποπλανημένοι απο τους ρόλους,

αποκοιμισμένοι απο τη πλήξη,
τρέφοντας το θυμό μας.

Επιδεικνύοντας εξαίρετη διορατικότητα,
εκπίπτουμε σε ασύμφορες επιθυμίες.
Συμφοριασμένοι στα άγρια τοπία της μητρόπολης,
τα βυθισμένα στην ανατολίτικη μοιρολατρία.