Τ' αμφιλεγόμενα και μελαγχολικά τοπία της καρδιάς.
Οι αμέτρητες ανευ σημασίας πάντα πληροφορίες,
που γι αυτό και επαναλαμβάνονται, τάχα τροφή του μυαλού!
Ο αχός της τρικυμισμένης θάλασσας.
Τα σύννεφα σε αναταραχή.
Οι πάγοι που λιώνουν ταξιδεύοντας.
Οι λύκοι που ουρλιάζουν τη νύχτα και
οι ασυλλόγιστοι που κυκλοφορούν
στους σκοτεινούς δρόμους των πόλεων,
τους γυμνούς απο ουσία...
Η ηθική του κέρδους και της ανταλλαγής,
που ποτέ και πουθενά δεν αφήνει τη λεία της!
Τα επαναλαμβανόμενα ψέμματα,
που έπαψαν ν αφανιζονται απο ποιητικές χειρονομίες!
Η ραγισμένη ζωή,
σαν κόκκινο χρώμα που στάζει μόνο του στους τοίχους.
Και ο θάνατος που σουλατσάρει ανέμελος μεσ το μεσημέρι!
Ο νεκρός χρόνος...όπου μ΄ένα άλμα προς τα μένα,
ακινητοποιώ το παρελθόν,
χάνοντας το παρόν.
Και αυτός ο κόσμος,
ο οποίος αποκτά αξία
μόνον τη στιγμή που τον μεταμορφώνουμε,
ν΄αφανίζεται!
Κάθε φορά,
που η γλώσσα φυλακίζει το ζωντανό παρόν,
κάθε φορά,
που οι λέξεις των ανθρώπων αφαιρούν την ουσία απο τα πράγματα,
τότε ακριβώς,
ο "Big Brother", η Εξουσία αυτοπροσώπως, ενισχύεται!
Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι συνεχίζουμε...
Απτόητοι χρησιμοποιούμε τις λέξεις,
προσδοκώντας να σωθούμε,
αλλά καταλήγοντας εν τέλει
να βλέπουμε κάποιαν αξιοπρέπεια μοναχά στο Μηδέν!
