Σαν ένας άλλος "στρατός" που αντιμάχεται έναν αόρατο εχθρό! Σκουριές Χαλκιδικής. 24/8/2015.
This is Art θα έλεγε κάποιος. Ποιητική εικονοποίηση της εξεγερτικής δράσης! Αλλά... ... αν αυτή φωτοεικόνα ειναι τέχνη, τότε αποκρύβεται αυτό που πραγματικά ειναι, δηλαδή η οργανωμένη αντίσταση κοινωνίας ανθρώπων, οι οποίοι οι ιδιοι και ο τόπος τους, εχουν υποστεί επανηλλειμένους οικονομικούς και κοινωνικούς βιασμούς, αδιέξοδα, συσσώρευση ηττών! Και ετσι...οταν η εικόνα αντι να ειναι αγωγός που μεταφέρει εννοιες, νοήματα και πολιτικές εντυπώσεις, κυριαρχεί μόνον ως εικόνα.....τότε, υποβάλλει και το θεατή στη λειτουργία του απλού θεατή! Γιατι, ναι μεν μια εικόνα ειναι συνήθως χίλιες λέξεις, μια εικόνα δεν κουράζει και δεν προκαλεί ανία, αλλά συνήθως, αυτή η εικόνα ως μία απλή "λέξη" δεν έχει ουσία. Κι ετσι, η πολιτική σχεδόν μηδενίζεται....η εξέγερση, η αντίσταση μετατρέπονται σε φετιχ!
Βαδίζει ξυπόλητη στο καθαρό λευκό μάρμαρο. Πλένει με γρήγορες νευρικές κινήσεις τα τελευταία πιάτα στον νεροχύτη. Η νύχτα έπεσε, βαριά. Το σπίτι άδειο, το παρκάκι άδειο, τα δένδρα μοναχά, αλλά τα τζιτζίκια τερετίζουν ασύστολα. Κάθεται στην άκρη του μικρού ντιβανιού. Κρεββάτι δεν υπάρχει πια-γίνηκε σκουπίδι. Λιμάρει με τέχνη τα νύχια των ποδιών, λειαίνει τις πατούσες. Χαιδεύει τις μικρές ρυτίδες των χειλιών με την στεγνή γλώσσα της. Εδω και μήνες προσπαθεί.... Προσπαθεί να σβύσει τις δηλητηριώδεις σκέψεις της. Αλλά αυτές ξεπροβάλλουν γελώντας, οι αναίσχυντες! Σαν φλόγες καίνε τις προσπάθειές της. Η αγάπη της στέκεται εκεί λάμπωντας, πικρά! Ο έρωτας της, για άλλη μιαν ακόμη νύχτα, έχει αυπνία! Ανήμπορη πλέον, ανάβει τσιγάρο για να "ξεχάσει" τη δίψα της. Ο καπνός γίνεται φίλος που την καλύπτει. Ο καπνός κι αυτή. Και το γκροτέτσκο τραγούδι της φωτιάς μέσα της. Μέχρι που ο θόρυβος απο τις φλόγες συντρίβεται...απο τον Μορφέα!
