Η Πέτρα της υπομονής...

Σκέφτομαι ...σκέφτηκα....
....μια υπέροχη ταινία που δεν κατάφερα ακόμη να δω!
Θα μου πείτε που ξέρω ότι είναι υπέροχη!
Απλά να, μερικά πράγματα τα διαισθανόμαστε και η ομορφιά είναι κάτι που βλέπεις και νιώθεις.
Δεν εκλογικεύεται η ομορφιά.

Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, όλα σου τα μυστικά...
Μέχρι που μια μέρα η πέτρα σκάει, εκρήγνυται.
Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι.

Η ιστορία, διαδραματίζεται σε μια μουσουλμανική χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο. Μια νεαρή γυναίκα μιλά στον άντρα της που είναι σε κώμα, για τη σχέση τους, τα όνειρά της, τη ζωή της, τα θέλω της, για τον πόλεμο, τη βία, τη θρησκεία, το φόβο, τον έρωτα ...
Του εξομολογείται για πρώτη φορά αλήθειες που ίσως κάθε γυναίκα σ' αυτόν τον κόσμο, θέλει να πει στο σύντροφο της αλλά δεν το τολμά...
Και μάλλον κρύβει μέσα της, αλήθειες γυναικών από κάθε γωνιά της γης.
Σε αυτό το παραλήρημα, αποφασίζει να του φανερώσει και τα πιο μεγάλα μυστικά της...

Έτσι, ο άντρας της, γίνεται γι' αυτήν η πέτρα της υπομονής...

Το ψυχόδραμα της ζωής....

Η ζωή ειναι...
Σκληρή και τη ζούμε σα ξαφνικά να μας έπιασε κάποιος στα πράσα!

Ελεεινό πράγμα (Σοπενάουερ).

Εφιαλτικό όνειρο που βλέπουμε μ' ανοιχτά μάτια! (Δάντης).

Ενα θαύμα. Ενας ουρανός φορτωμένος με σύννεφα αντιφάσεων. (Μαχφούζ Ν.)

Το όνειρο που βλέπει ο θεός! (Μπόρχες)

Το μεσοδιάστημα από το χάος στο...χάος. (Ν. Καζαντζάκης)

Είναι οτι δημιουργεί (!) ο άνδρας και δικαιολογεί η γυναίκα. (Αίσωπος)

Είναι τυχαίο γεγονός , αλλά γεμάτη δυνατότητες.(Κασέγεφ Ε.-ποιος ειναι αυτός πάλι!)

Ειναι ωραία ...αλλά τα έχει με άλλον! (Άγνωστος)

Σε κάθε περίπτωση, όσο ζει κανείς του προσφέρουν αγκάθια και μόλις πεθάνει τριαντάφυλλα! (Ανατόλ Φρανς).

Εγω τη βρίσκω όμορφη...και όμορφη γίνεται οταν ειναι αγαπημένη!

Αγάπα την οπως και νάχει!

Ο λόγος διχάζει, ενώ ο χορός ενώνει.

Λόγια, λόγια, λόγια....
Λόγια μυστικά, ανούσια, ιερά και ανόσια, ακατάληπτα, μοναχικά, παθιασμένα, γνωστικά, λιτά και πικρά.

Λόγια απλά, λόγια σύνθετα...

Λόγια μόνο...

Ένα ξέρω, ο λόγος διχάζει!

Ο χορός ενώνει...

Ας χορέψουμε ένα ταγκό μέχρι να πληγωθούμε....

Το μαγαζί έκλεισε και ο ιδιοκτήτης αγνοείται....

"Το μαγαζί έκλεισε και ο ιδιοκτήτης αγνοείται...."

Αυτό ηταν γραμμένο, με άτσαλα γράμματα, απάνω στο λασπωμένο τζάμι.
Το μέσα, σκοτεινό κι ερειπωμένο.
Το έξω, σκόνη ανακατεμένη με γλίτσα.

Και η βροχή....
Και η υγρασία που διαπερνά τα πάντα.

Πως να περπατήσεις στους νυχτερινούς δρόμους;
Αλλά και πως θα αποφύγεις τους εφιάλτες στο υγρό σου κρεβάτι;

Ειναι και που ο καθένας μόνος του,
εύχεται κάτι να συμβεί!
Κάτι να σπάσει τούτη τη σιωπηρή παρακμή...
Αυτήν την ανελέητη φθορά...

Την αιώρηση στο ΜΗΔΕΝ.

Η μοναξιά μας μας ενώνει αν και ο φόβος μας φιμώνει ΜΓΔ!