Σαν ήταν το παιδί παιδί
είχε έρθει η ώρα για ερωτήσεις:
γιατι ειμαι εγώ και οχι εσύ;
γιατί είμαι εδώ και όχι εκεί;
Που αρχίζει ο χρόνος και ο χώρος που τελειώνει;
Δεν ειν η ζωή κάτω απ΄τον ήλιο όνειρο που λειώνει;
Είχε ξεκάθαρη την εικόνα
του Παραδείσου
και τώρα με το ζόρι την μαντεύει
Στο νού του δεν χωρούσε η απουσία και σήμερα ριγάει στη σκέψη της...
1 σχόλιο:
Καλή χρονιά λοιπόν ινδιανοπούλα μ' και με πολλές βουτιές ... στα παιδικά τα χρόνια ;-)
Δημοσίευση σχολίου