Αναρωτιέμαι γιατί να είναι κρύα η νύχτα,
Μάλλον πρέπει να γερνάω,
Φαίνεται ότι θα πρέπει να περιμένω λίγο ακομη...
Τι στο διάολο... βαριεμαι!!
Τι είναι αυτό εκεί στη σιδηροδρομική γραμμή;
Μοιάζει με το παλιό καφέ παπούτσι μου
......
Στην ιδια διαδρομή,
απαλλαγμένη απο το πόνο,
βαδιζοντας προς μια φωτεινή στιγμή,
Αναμένοντας για ένα τρένο...
Θα ήθελα να ηταν η τελευταία ημέρα του χειμώνα,
η τελευταία της πίκρας και των θλιβερών διαδρομών.
Να χανόταν μεμιάς, η άρνηση και...τα μουντά πρωινά!
Ευχαριστώ το salamadrail για τα τρένα που "ζωγραφίζει"...
http://salamadrail.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html
2 σχόλια:
Όταν σου λέω ότι η καλύτερη ίαση είναι να το ρίχνεις στην ποίηση, ευτυχώς με ακούς... Φιλιά
Ινδιάνα μ' , την τελευταία μέρα του χειμώνα θα την καταλάβουμε εύκολα!
Θ' ακούγεται από μακρυά το σφύριγμα του τρένου που πλησιάζει...
Προς το παρόν, επισκευάζονται οι γέφυρες που ξεχαρβαλώσανε κι οι ράγες που στραβώσανε...
;-)
Δημοσίευση σχολίου