Ausencia means Αbsence...

αλλιως....ΑΠΟΥΣΙΑ...ή σημείο μηδέν 0...

Λένε οτι στις ταραγμένες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας,
οταν ο Θάνατος παίρνει τα σκήπτρα,
οι άνθρωποι "κινούνται" προς τον Έρωτα.
Ίσως είναι και η μόνη σχέση έρωτα-θανάτου.
Ο ένας στέκεται απέναντι στον άλλον.

Ο Ερωτας σαν ορισμος της ζωτικότητας,
εχθρεύεται τον θάνατο, αλλά και
τον δίδυμο αδελφό του αντιπαλεύει, τον ύπνο.

Έτσι, σε περιοδους εξεγέρσεων,
ίσως και... πολέμων (!),
ο Έρωτας είναι που απομακρύνει τις ασχήμιες...
που εγείρει συνειδήσεις...
που "ξυπνάει" την ομορφιά της ζωής...

Και τότε, στην "μέση" παραμένουν...
η μοναξιά,
η υπολανθάνουσα οργή,
οι ματαιώσεις, η προδοσία, η απάτη,
ο ναρκισσισμός και οι μεγαλες προσδοκίες,
η αδυναμια επικοινωνίας με ορους γήινους...

στην "μέση" είναι το ΜΗΔΕΝ...
ο τόπος της ΑΠΟΥΣΙΑΣ!

Τούτα είναι τα αμειλικτα μαθηματικά της ύπαρξης!



Αν όμως,
ο ίδιος ο έρωτας ειναι συνομωσία, σκληρό φιλί και απουσία;
Αν είναι μόνο ένα θλιμμένο αργό ταγκό συζύγων;
Τότε ποιός τόπος θα μας χωρέσει;

Aφού,
όπως λέει και μια σοφή μαντινάδα,
"Πάντα θλιμμένη χαραυγή
για μένα ξημερώνει,
γιατι την ώρα που ξυπνώ
κάθε χαρά τελειώνει"

Μήπως η λύση ειναι η...ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ;



Γιατί...γιατι και η θλίψη μεθάει...αλλά ειναι κακό αυτο το μεθύσι!