well balanced...

Το μπλέ της θλίψης μας!

Μπλέ.
Βελούδινο Μπλέ.



Παράξενο μπλέ.



Μελαγχολικό Μπλέ σε ρυθμό ταγκό.

Λαμπερό μπλέ.



Το απύθμενο μπλέ του τέλους.

Ασφυξία σουρεάλ

Χωρίς χαρακτηριστικά ...
δίχως αέρα...
ασφυκτιώντας...
με όνειρα τρύπες,
αιωρούμαι στο κενό,
ασφυκτιώντας...

Ausencia means Αbsence...

αλλιως....ΑΠΟΥΣΙΑ...ή σημείο μηδέν 0...

Λένε οτι στις ταραγμένες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας,
οταν ο Θάνατος παίρνει τα σκήπτρα,
οι άνθρωποι "κινούνται" προς τον Έρωτα.
Ίσως είναι και η μόνη σχέση έρωτα-θανάτου.
Ο ένας στέκεται απέναντι στον άλλον.

Ο Ερωτας σαν ορισμος της ζωτικότητας,
εχθρεύεται τον θάνατο, αλλά και
τον δίδυμο αδελφό του αντιπαλεύει, τον ύπνο.

Έτσι, σε περιοδους εξεγέρσεων,
ίσως και... πολέμων (!),
ο Έρωτας είναι που απομακρύνει τις ασχήμιες...
που εγείρει συνειδήσεις...
που "ξυπνάει" την ομορφιά της ζωής...

Και τότε, στην "μέση" παραμένουν...
η μοναξιά,
η υπολανθάνουσα οργή,
οι ματαιώσεις, η προδοσία, η απάτη,
ο ναρκισσισμός και οι μεγαλες προσδοκίες,
η αδυναμια επικοινωνίας με ορους γήινους...

στην "μέση" είναι το ΜΗΔΕΝ...
ο τόπος της ΑΠΟΥΣΙΑΣ!

Τούτα είναι τα αμειλικτα μαθηματικά της ύπαρξης!



Αν όμως,
ο ίδιος ο έρωτας ειναι συνομωσία, σκληρό φιλί και απουσία;
Αν είναι μόνο ένα θλιμμένο αργό ταγκό συζύγων;
Τότε ποιός τόπος θα μας χωρέσει;

Aφού,
όπως λέει και μια σοφή μαντινάδα,
"Πάντα θλιμμένη χαραυγή
για μένα ξημερώνει,
γιατι την ώρα που ξυπνώ
κάθε χαρά τελειώνει"

Μήπως η λύση ειναι η...ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ;



Γιατί...γιατι και η θλίψη μεθάει...αλλά ειναι κακό αυτο το μεθύσι!

Ένα τάνγκο.....

ένα τάνγκο...θα μας σώσει,
ένα τάνγκο... σ΄΄ενα τρένο θα μας εξημερώσει!