ΣΟΥΡΡΕΑΛ...

Πλωτές σκέψεις ακολουθούν το ποταμόπλοιο του ονείρου μας.
Και εμεις απο πίσω....βαδίζωντας στο νερό, ανιχνεύουμε το πέλαγο που σε λίγο θα αποκαλυφθεί!
Εξερευνούμε το ανύπαρκτο...
Φαντασιωνόμαστε ένα ατάραχο ποτάμι-θάλασσα και χαιρετάμε δίχως δισταγμούς το "έρεβος'της μεγαλούπολης.
Το ποταμόπλοιο όμως, μεταφέρει φαντάσματα με προορισμό το χάος.

Εμείς, απλώνουμε το μυαλό μας σε λευκές ταράτσες και με την αίσθηση απαλού ροδάκινου στην γλώσσα, λιάζουμε εκεί δα τις ψευδαισθήσεις μας...........

ΦΛΑΣΑΚΙ....

Δεν είναι που μεθώ με τις μυρωδιές της Άνοιξης.
Δεν είναι που ο καυτός ήλιος του καλοκαιριού με θολώνει.
Δεν είναι που καίω , τα δάχτυλα μου με πάγο.
Δεν είναι που σκύβω για να με χαιδέψει το χέρι της εξουσίας!

Είναι που όσο επιθυμώ, τόσο ξεμακραίνω απ΄την ζωή.
Είναι που η επιθυμία, διαχέεται και λυώνει σα κερί.

Είναι, που οσα λόγια και να πούμε, τίποτα δεν θα αλλάξει τόσο,
όσο για να το πούμε με άλλα λόγια!

GAUDI

ΜΝΕΙΑ....ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ -ΠΟΙΗΤΗ........






O διάσημος αρχιτέκτονας της Βαρκελώνης, που πέρα από μίση και πάθη, πολιτικές διχογνωμίες, καλλιτεχνικές τάσεις και κοινωνικές προεκτάσεις, ήταν ένας πραγματικός καλλιτέχνης που δεν τον άγγιξε ο χρόνος και που με τα κτίρια-γλυπτά του, δίνοντας προτεραιότητα στη φύση και στην ανθρώπινη μορφή, μας χάρισε ένα κομμάτι ομορφιάς!


Ο καλλιτέχνης που πάντρεψε τον Σουρρεαλισμό, τον Κυβισμό, την Αρτ Νουβώ, με νεογοτθικά στοιχεία.
Ο καλλιτέχνης που κατάφερε να προσαρμόζει γωνίες και καμπύλες και έγινε φίλος με τους νόμους της βαρύτητας.






Ο αρχιτέκτονας που λευτέρωσε την αρχιτεκτονική από τις συμβάσεις της....

Κάτι...τόσο παλιό...μα και τόσο καινούργιο!!!

ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ.


W. HEISENBERG
ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΦΥΣΙΚΟΣ ΜΕ ΝΟΜΠΕΛ

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ...?

Η Απύθμενη υποχώρηση και το βλαπτικό ύφος,

εξοβελίζουν τα «γλυφά» συναισθήματα στο παρασκήνιο της ζωής.

Τα δρώμενα ακολουθούν ανάδρομη πορεία.

Εαρινή συμμαχία ιών.

Χτυπούν ασύστολα τον πόθο και την επιθυμία για ομορφιά!

Ζοφερό το μέλλον, γκρεμίζονται τα πλαστά όνειρα της όποιας αντίστασης μέσα σε ήπιες διακυμάνσεις αχαρακτήριστων και αμεθόδευτων πράξεων.

Θαλερές αποφάσεις, ιάσιμες πληγές, καταραμένες λέξεις.

Λεκτικοί συνειρμοί, που εκμηδενίζουν την λογική τη απάθειας.

Οι μέντορες ξύπνησαν και αλλάζουν τα μέλη των πληγωμένων πουλιών.

Νευρωτικές κραυγές,

ξύλινες αιχμές λόγου,

ολοσχερής διασπορά συνειδήσεων.

Πλέρια γνώση,

ρευστοί κυματισμοί άλγους.

Στενάχωρες σκέψεις.

Ταραχή στην επιφάνεια,

δυσωδία στο βάθος.

Ο ύστερος λόγος, ο λόγος ο φαλκιδευμένος!

Φυγάδες όλοι!

Χωλαίνουν όλα και καταποντίζονται στην χλεύη των καιρών!

Ψάθινο ψεύδος,

ωραίο μυστικό των ωκεανών,

χάθηκες!