Η άχρονη ύπαρξη.
Η στερημένη νοήματος,
που χάσκει ακίνητη μπροστά στη τρυφερότητα,
αυτή που χύνεται απο τους πόρους ενος γυάλινου ποτηριού.
Η αμνησία που τη συντροφεύει.
Ο παγωμένος χρόνος.
(music by Hans Zimmer)
INCEPTION...
ΕΝΑΡΞΗ...
Εν αρχή ην...
η φαντασία και τα όνειρα!
Μετά ήρθε η γνώση.Και έπεται.. το βίωμα του χρόνου.
Ο χρόνος! Αυτή η ανθρώπινη επινόηση.
Μια επινόηση που συνίσταται στην ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον,
ή αλλιώς μια εμπειρία οργανωμένη στο χώρο ως ακολουθία χρονικών μονάδων!
Ετσι ορίζεται ο χρόνος στα κιτάπια των ανθρώπων ...
Χρόνος γέννησης,
χρόνος μάθησης,
χρόνος εργασίας,
χρόνος κατανάλωσης,
χρόνος ύπνου,
χρόνος οκνηρίας,
χρόνος θανάτου!
Νεκρός χρόνος...
Τελικά...
ο χρόνος της ύπαρξης ορίζεται απο την ύπαρξη του χρόνου!
Είναι πεπερασμένη η ανθρώπινη ύπαρξη, είναι πεπερασμένος ο χρόνος της.
Ο χρόνος δεν υπάρχει χωρίς τον άνθρωπο και η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει νόημα και ουσία χωρις χρόνο.
