ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ…

Όταν οι άσωστες χειρονομίες συμπληρώνονται με την χρήση των λέξεων,

Συγκατοίκηση στο όνειρο…

Επιθυμία επικοινωνίας…

Διάθεση φιλίας…,

Χειρονομία τρυφερότητας…

Υπέρβαση…

Σημεία και σύμβολα..

Ποίηση, ποιητική γλώσσα, ποίημα…και

εγώ,

που παραμένω εντοιχισμένη στην γλώσσα μου και

εγώ,

που αρμαθιάζω αναμνήσεις!

ΟΜΩΣ....

Δεν είναι η στερεότητα που γυρεύουμε,
ούτε η φρενήρης ταχύτητα που ορεγόμαστε,
μόνον η τρέλλα μας να είναι ικανοποιημένη.

Σε τούτο το χαοτικό σύμπαν,
ωθούμαστε με ωμότητα και
επιστρέφουμε αιώνια ωχροί,
με την σφραγίδα του προσωπικού μας ονείρου.